Verleden week stonden we nog op het ijs en hadden hadden we de dagen ervoor een nieuw record gebroken met 's nachts en overdag in de min onder nul. Sinds jaren is het niet meer zo koud geweest.
Ik schreef nog in mijn vorige blog hoe graag ik de lente wilde, nou die kwam er dus nog niet aan. De krokussen die net waren uitgekomen, lagen al weer op half elf.
Opnieuw maakte ik een vogeltaartje want dat hadden de vogels nu zeker nodig. Helaas hebben we een gehandicapte merel en spreeuw. De merel is inmiddels gerevalideerd en kan zijn pootje weer goed gebruiken gelukkig. Maar de spreeuw had grotere problemen; zijn vleugel was beschadigd en hij kon niet meer vliegen. Hij kreeg warmte en eten bij ons en de bovenbuur. Ik heb hem recent nog gezien al huppelend van terras naar terras. Hij is in ieder geval de winter door.
Niet alleen de vogels hadden moeite met het winterweer. Er waren ook mensen geveld door de griep. De huisartsenpraktijk Homerus had het beredruk met mensen die door dit nare virus dagenlang aan bed gekluisterd waren.
Bij ons was het ziek-zijn weer op zijn retour dus trokken we er met dubbele kleding op uit. De wereld was werkelijk schitterend met dit winterweer. Vooral op de IJmeerdijk en Oostvaardersdijk was het fascinerend hoe het kruiende ijs aan de waterkant te zien was.
Echt betoverend!
Onze zwemvijver ging in het begin helaas niet helemaal dicht vanwege de harde oostenwind. Dat was jammer, want de enige mensen die toch naar het ijs kwamen kijken gingen onverrichter zake weer naar huis, het was te dun!
Geen koek en zopie op Ithaka.
Slechts één dag was het goed en toen hebben er enkele waaghalzen opgestaan. Heel anders was het op ondergespoten land en beschutte sloten en Amsterdamse grachten. Daar was het schaatsen uniek en sinds tijden niet meer gebeurd.
Nu is het de omgekeerde wereld en binnen een week ineens weer 20 graden warmer.
Helaas laat de zon het nog een beetje afweten, maar het lijkt er nu wel op dat de winter uit het land is. Opvallend is wel dat je nog steeds ijsresten vindt langs de IJmeerdijk en Oostvaardersdijk. Langzamerhand zie je nu alles uitkomen in bos, park en tuin. De voorjaarsbollen in onze gemeenschappelijke tuin staan weer fier overeind en dat is een leuk gezicht. Dus de eerste lente speldenprikken zie je nu duidelijk en Ithaka leeft weer op. We hebben de eerste mensen al weer bezig gezien op hun terras. Gezellig om elkaar weer te zien en met elkaar een praatje te maken.
Kortom lente zet dan nu maar echt door, dát hebben we nodig!
